ಮೇಣದ ಬತ್ತಿ

ನೀನೆಂಬ ಮೇಣದಲಿ

ನಾನೆಂಬ ಬತ್ತಿ

ಜೊತೆಯಾಗಿ ಹಿತವಾಗಿ

ಬೆರೆತಾಯ್ತು ನೂರ್ಕಾಲ

ಬೆಳಗಲಿಲ್ಲ ಇನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿ ಹಣತೆ...

ನನ್ನಲ್ಲೂ, ನಿನ್ನಲ್ಲೂ

ನಮ್ಮ ಮೌನಗಳಲ್ಲೂ

ನುಸುಳಲಿಲ್ಲ ಯಾವ ಕುಂದು-ಕೊರತೆ!

ಸುಮ್ಮನೇ ಕಾಯುವುದೂ

ಒಂದು ತೆರನಾದ ತಪಸ್ಸು

ಆರಾಮಾಗಿದ್ದುಬಿಡೋಣ

ಆಗುವವರೆಗೂ ತಮಸ್ಸು..

ಆಮೇಲೆ..

ಅನು-ಕ್ಷಣವೂ ನಾ ಬೆಂದು ಸುಡುತಿರುವಾಗ

ಹನಿ-ಹನಿಯಾಗಿ, ನೀ ಕರಗಿ ಬೆರೆಯಬೇಕು

ನಾ ಕಾಯಬೇಕು, ನೀ ಕರಗಬೇಕು

ಜಗದ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಆಗ

ಝಗ-ಮಗ ಬೆಳಕು..!

ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನಾನು,

ನನಗಾಗಿ ನೀನು

ಕರಗಿ ಬೆಳಗುವಾಗ

ಜಗವೆಲ್ಲ ಬೆರಗು..

ನೀ ಕರಗದೇ

ನಾ ಬೆಳಗಲಾರೆ

ನಾ ಬೆಳಗದೇ

ನೀ ಕರಗಲಾರೆ..

ಬಾ

ಜೊತೆ-ಜೊತೆಯಾಗಿ

ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿಯಾಗೋಣ

ನಮಿಸುತ್ತ ನಮ್ಮನೊಂದು

ಮಾಡಿದ ಕೈಗಳಿಗೆ

ಸ್ಮರಿಸುತ್ತ ಬೆಳಕ ಕಿಡಿ

ಹೊತ್ತಿಸಿದ ಕೈಗೆ

ಅಡಿಯಿಂದ-ಮುಡಿವರೆಗೆ

ಮೊದಲಿಂದ ಕೊನೆವರೆಗೆ

ನಾವೇ ಅಲ್ಲವೇ

ಸಾರ್ಥಕ ಸಾಂಗತ್ಯದನುಕರಣೆ

ಅಮರ ಪ್ರೇಮದ

ಜ್ವಲಂತ ಉದಾಹರಣೆ...!

 ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಅಂತರ್ಜಾಲ